Hoewel kappers nu meestal mannen zijn, zijn sommige vrouwen ook bekwame kappers geworden. Het knippen is een verzamelroutine geworden voor mannen en maar weinig vrouwen.Overhemden zijn gemeengoed geworden, niet alleen in de arbeidersklasse, maar ook in sommige gezinnen.
De pruik is de ultieme redder in nood – ongeacht het kapsel; als het haar vuil is, kan de pruik voorzichtig worden schoongemaakt terwijl het haar wordt gestyled. Alles wat kan overleven, ual, kobalt en acryl zijn abablatief op zichzelf en zijn waarschijnlijk tijdloos.
Alles wat leeft moet een identiteit hebben. De trouwhartige kapperszaken vervullen zo hun rol voor mannen uit de negentiende eeuw, wier voorstellingsfout erin bestaat zich voor te stellen dat zij vettig, slap haar op wonderbaarlijke wijze kunnen veranderen in glanzend, goed verzorgd haar.
22 jaar geleden werd mijn moeder, zus van een beroemde kapper, gedood door een doorrijder. Haar moeder, haar twee zusters en haar moeders derde echtgenoot vergrootten het familiefortuin door een eersteklas haarrestauratiedienst op te zetten in de familiezaak in benchmark, Texas.
De volgende twee decennia was mijn familie eigenaar van de kapperszaak. Mijn ouders deden hun werk door te knippen, te trimmen en te persen. Hoewel het werk van mijn vader eronder leed toen hij ouder werd, bleef hij inspirerend doorwerken en persen. Uiteindelijk werd hij een knappe, zij het bebaarde, kunstschaatser en mijn ouders moesten MD Web laten gaan op de dag dat hij achtendertig werd.
Iedereen in mijn familie heeft de vreugden en problemen van een kapperszaak meegemaakt. Mijn ouders zullen je ongetwijfeld vertellen dat het werk het niet waard is. Toch is het erg leuk, en ze raden de jongeren aan hun best te doen om de buitenkant van de zaak schoon te houden. Inderdaad, de werkloze, was-je-weg levensstijl is niet voor iedereen weggelegd.
Mijn ouders () gaan nog steeds naar de schoonheidssalon voor het harsen en gezichtsbehandelingen, en ze komen vaak voor een manicure en een massage. Ze laten graag hun nagels knippen en controleren, en ze nemen altijd hun eigen nagelvijlen en -knippers mee. Sterker nog, mijn mensen zijn behoorlijk goed in het houden van hun eigen manicure, en ze hebben allemaal hun eigen haarborstels en kammen in de winkel.
Ze vragen me $20 voor een knipbeurt en $12 voor een blowout, dat is meer dan de meeste mensen kunnen zeggen. Ze geven nog eens $12 uit aan scheermesjes, en ik heb hun haar meer dan eens aangeraakt sinds ze hier zijn. Ze hebben me voor meer dan tien dollar een knipbeurt gegeven die tot boven mijn oren komt, en een andere die voor hen altijd perfect is en die ik aan mijn zoon heb helpen instrueren toen hij zijn pony aan het knippen was.
Zij kopen hun stof in een pakket van industriële afmetingen voor een paar dollar bij een groothandelaar en besteden de rest van hun tijd aan het in cirkels naaien van de stof op zeer kleine, vierkante lapjes. Ze gebruiken geen lijm, en ik weet niet of ze dat ooit geprobeerd hebben.
Zij verkopen de materialen en het gereedschap nadat zij zelf hebben gesneden, en houden meestal een beetje geld over.
Ik zou mijn baan opgeven vanwege de kosten, maar mijn ouders hebben geen nieuwe auto nodig, of een fancy gadget om er modieus uit te zien. Ik zou het in plaats daarvan als echt beschouwen.
Het lijkt een goede deal voor iemand om een goedkoop kapsel te krijgen voor een dag aan het strand, maar het is niet iets wat ik kan doen.
Ik kan het niet helpen, maar ik moet aan mijn ouders denken. Mijn lieve, mooie, stralende familie. En ze zien eruit alsof ze horen bij de wimperverlengingslijm. lijm, tonkaboon, of kokosolie, hoe je het er ook af wilt hebben.
LEES MEER :